Fabryka ludzi

Na ogromnej taśmie przewijaja sie male zamkniete pudelka. W rzeczywistosci przypominaja ludzi na poziomie mentalnym. Zamknieci plastikowa tasma, niezdolni do zadnego ruchu. Ktos zapakowal mnie do pudelka, zakleil mnie tym szajsem. i mysli ze tutaj wytrzymam.

Nie podoba mi sie tutaj, nie podoba.

"Badz posluszna, nie przerywaj, pomagaj mi, ale ja nie lubie kiedy mi ktos pomaga. bo Ty masz byc nikim. Moim nikim na wlasnosc, bo czasem fajnie jest w cos kopnac, i krzyczec na srodku ulicy. Bo mi przerwalas, mnie to bardzo boli. Nie przerywaj mi kurwa. Nigdy. 
To ze plakalas w nocy nic ci nie dalo. To ze zwijalas sie z bolu jak kiedys tez nic ci nie dalo i skutku tak czy siak nie przyniesie. Jestes moja"


W swiecie, w ktorym krazy tyle wspanialych rzeczy, swiatel, obrazow i wibracji. Ja znowu sie wjebalam. po sam nos. w samo gunwo.

Związek.

Od wschodu do zachodu slonca

Wpletlam w swoje dni obcy cien. Tak, jakby jeden mi nie mogl wystarczyc. Po co to mi bylo, nie wiem. Ale chcialam sie rozgoscic posrod jakiegos milego w dotyku ciepla. Milego w dotyku jak pluszowy koc. Ale cieplo powoduje uzaleznienie. Nie zdrowe to.

Siedzimy na przeciwko siebie i opisujemy. Tak normalnie jak u Tokarczuk siedza w autobusie dwie osoby i sie opisuja w zeszytach. To takie tworcze. Bardzo zabawne schorzenia, tak opisywac wszystko. To nie ma glebszego znaczenia.

Ludzie.
Bez nich zle
a kiedy sa jeszcze gorzej